Mustafa Mutlu
1935 yılında Loveç (Lofça) sancağına bağlı Gorsko Slivovo köyünde doğdu. Küçük yaşta öksüz kalınca annesi büyüttü onu. El kapılarında çıraklık etti, çobanlık yaptı. İlk ve rüştiye tahsilini doğduğu köyde tamamladı. Daha sonra Sofya’da açılan Türk Pedagoji Okulu’na devam etti. Orada başladığı öğrenimini Razgrat’taki Pedagoji Okulu’nda tamamladı. İki yıl öğretmenlik yaptı. Sofya Devlet Üniversitesinde Türk Filolojisini ikmal etti. Uzun yıllar öğretmenlik, madencilik ve çeşitli kurumlarda işçi olarak çalıştı. 1964 yılında “Halk Gençliği”gazetesinde işe alındı. Orada birkaç yıl “Kültür”şubesinde çalıştı. Gazete kapanınca işsiz kaldı. Sovyetler Birliğine işçi olarak gitti, sonra yurda döndü. „Yeni Işık”gazetesinde işe girdi. Bir süre sonra idare ile arası açıldı ve işten ayrıldı. Sofya’da şoförlük yaptı. Bulgarlaştırma kampanyasında halkının yanında kaldı. Hak ve Özgürlük Hareketini destekledi ve “Hak ve Özgülük”gazetesinin kurucuları arasında yer aldı. Daha sonra gazetenin kültür şubesine sorumlu olarak getirildi.”Halk Gençliği” gazetesinin „Altın Yüzük” yarışmasını,”Bir Kalbin Hediyesi” şiiri ile ilk kez kazanan şairidir. 1965’de “Sabah Yolcusu” şiir kitabını yayımladı ve adı çok geniş bir çevreye yayıldı.
Mustafa Mutlu, Bulgaristan Türk Edebiyatının özgün şairlerinden biri oldu.26 Eylül 1997 tarihinde Sofya da kalp krizinden vefat etti.
KENDİ KENDİME
Çoğu kez kendi kendime kalıyorum geceleri
Ve sarıyor beynimi bin bir düşünce
Bir yağmur düşüncelerimin ötesinde
İnce ince…
Çoğu kez kendi kendime kalıyorum geceleri
Alabildiğine kaptırıyorum kendimi sevince
Çıldırtası destanlar uyguluyorum sana
Nice nice…
Çoğu kez kendi kendime kalıyorum geceleri
Uzaklardan çıkagelmelidir artık diyorum bence
Aydınlansın gecelerim, ışısın odama
Gönlümce…
ARZU
Şiir yazmak isterim
Mısraları kucaklasın önceleri
Geceleri uçuşurken yıldızları
Genç kızlar gülüşsün sevinerek
Fabrikada çalışan kızlar.
Şiir yazmak isterim
Barıştan alayım ilhamımı
Canımı vereyim icabında
İcabında kan verici olayım
Dostlarıma can verici.
Şiir yazmak isterim
Çınlasın zavodların düdükleri
Ahmet’in teri olsun içinde
Şiirimde “insan” olsun isterim
Yeni kuran insan.
DÜN GÖRSEYDİM SENİ
Yalnızlık bırakmadı peşimi.
İşte gene kolkolayız onunla,
Yürüyoruz karanlıkta bir yöne
Boyanarak beyazlara, allara…
Nedense küskünüm artık
Arkamda kalan yıllara!..
Bir boşluk,
Bir korku kaldı arkada
Seni arzuladıkça yanımda yoktun,
Aradıkça bulamadım seni.
Şimdi bir peri kızı gibi
Karşıma çıktın ansızın.
Yüzüme bakamıyorum
gözlerim kamaşıyor,
Güzelliğini çizemiyorum
ellerim fırça tutamıyor…
Ah, dün görseydim seni
Güneşi aynı tutardım yüzüne,
Ayaklarına yıldızları silkerdim
Ve çiçekler dikerdim yollarına,
Erken getirirdim baharı…
Taze güller gibi açtırırdım
İçimizdeki tüm umutları!..
Artık,
Yıllar yordu beni.
Ne yazık!..
Yılların hangi gününü
seçersen seç,
Bekleyişler içinde
geçmiştir her biri.
Ah, dün görseydim seni gülüm
dün görseydim…
Bu gün artık –
geç!
KAŞIK İÇİNDE UMUT
Bir ad taktılar bana
son zamanlarda:
“Çorba kaşığı ve güzeller aşığı!”
Yürek bu sana,
Nasıl anlatır ki insana
Sicim sicim dökülen yağmur örneği
Umutlar geçti üstünden!..
Ve ne sevgiliden bir haber
Ne de kaşık içinde bir umut!..
Kaşıkla Mutlu, kaşıkla babam
umutları bulut bulut.
ÇARPI
Bir kere bir’i çarpıyorum
Beş kere beş’i çarpıyorum,
Beş kere on’u çarpıyorum
Beş kere yirmi’yi…
Yıllar uçuvermiş anlamadan!
Kederi çarpıyorum sonra,
Sevinci çarpıyorum…
Umudu çarpıyorum bir de
Ve onu ürküten korkuyu!..
Yeni Yıl,
Seni bu hesaba
Henüz koymadım.
Haydi, HOŞ GELDİN!
Ziyaretçi sayısı: 9104
|
![](src="images/a.gif"){kind=small}
